CENNET GÖZLÜ ADAM

Ben,yalnızlığı bir hınçla adımlarken Onun içine sürgündüm. Bilmem kaç bin yıl ònceydi Şehre yağmur ağlarken sevmiştim Ağlayan,"cennet gözlü" adamı. Şimdi ise,mutlu,mesut,bahtiyar. Cebinde bana dair hiç bir anı yokken Şiirlerimdeki tek sırlı cümle Sihirli bir hayal oldu. Acıttıkça yenilenen reellerle, Şiirlerimin içinden geçiyor Tıpkı her salise içimden geçtiği gibi. Onu düşünmek iyi geliyor bana Adımın yanına, yazıyorum adını Gülümseyerek Kalemi kàğıttan kaldırmadan yazıyorum. Belkide; Onu özlemenin ön sözünü arıyorum. Her şiirin satırına mavi ekliyorum Yüreğine bıraktığım parmak izimi düşünerek. Her seferinde şaşırıyorum Kelimelerin bu denli onu özlemesine. Ve...! Onu diliyorum,ondan habersizce Güller şahit, Dikenler şahit Ve hatta,toprak şahit oluyor Onu dilediğim,hıdırellez gecelerinde "Cennet gözlü" ağlayan adamı dilediğime O hariç; Yer gök şahit oluyor.. Dilek______KHA